Een lange tijd stond Arnhem bekend als een voortrekker op het gebied van scholenbouw. Al direct na de Onderwijswet en onder aanvoering van directeuren Gemeentewerken I.A. Lindo, J.W.C. Tellegen en W.F.C. Schaap werd werk gemaakt van de scholenbouw. Trotse schoolgebouwen werden gebouwd die nog altijd een prominente plek innemen in het straatbeeld. De ambachtsschool aan de Boulevard Heuvelink, de Lorentz HBS in de Schoolstraat, School negentien op de hoek van Spijkerlaan en Rietgrachtstraat, de MMS aan de Apeldoornseweg, de Witte School in de Geitenkamp en ga zo maar door. Schoolgebouwen die de Arnhemse bevolking niet kwijt wil en die terecht de monumentenstatus kregen.

De Van Löben Sels school kort na oplevering in 1932 (foto Gelders Archief).

Ondanks de ernstige economische crisis en de bijgaande financiële krapte werd deze traditie voortgezet in de jaren dertig. Talentvolle ontwerpers in gemeentedienst of daarbuiten zoals Van Biesen en Rothuizen zijn wellicht de belangrijkste namen om te noemen. De beste vooroorlogse schoolgebouwen van hun hand waren de Heselbergh MULO aan de Heselbergherweg en de Van Löben Sels School die er pal er naast staat aan de Dalweg. Zelfs in de wederopbouwtijd wist stadsarchitect Van Biesen prachtige standaard lagere scholen te bouwen, sober en helder van vormgeving. Hoogtepunt was wel het Thorbeckelyceum gebouwd aan het eind van de jaren vijftig.

In de jaren tachtig met de zogenaamde Londonorm trad een trieste verschraling op. Het was de tijd van goed- en goedkoop. Goedkoop waren ze zeker de scholen uit die tijd, maar goed waren ze zeker niet. Het onverwoestbare, maar onhygiënische naaldvilt, de benauwende lage plafonds, de smalle gangen, de slechte isolatie en ventilatie, het zijn treurigstemmende kenmerken van de schoolgebouwen uit die tijd. De Lorentz scholengemeenschap aan de Groningensingel werd uit kosten- en onderhoudsoverwegingen zelfs bekleed met golfplaten, waardoor het gebouw meer weg heeft van een lofkwekerij dan van een school.   

Hoe blij moet je dan zijn dat de prachtige karaktervolle schoolgebouwen van voor de oorlog bijna allemaal behouden zijn gebleven. Soms verloren ze hun functie en doen dienst als woning of atelier. De Van Löben Sels School is zelfs het functieverlies bespaard gebleven en is nu de Christelijke Basisschool De Wijzer. Prima, helemaal goed. Blijkt dat het ontwerp de toets van een veranderend onderwijs glansrijk heeft doorstaan.

Echter, in het kader van de vernieuwing en –wellicht- omdat de naam Löben Sels niemand meer wat zei, heeft de school een naamsverandering ondergaan. Ter informatie: Van Löben Sels speelde een belangrijke rol in het regionale Christelijk onderwijs ronde de vorige eeuwwisseling. Dat een belangrijke naam uit het stadsbeeld is verdwenen is al heel erg, maar dat de prachtige Art Deco belettering op het timpaan, die een-op-een aansloot op de jaren dertig architectuur, moest wijken voor een smakeloze houten plank met fantasieletters er op, mag toch wel getypeerd worden als complete wansmaak. Naar verluid zijn de letters gewoon van de gevel gehaald en als oud ijzer weggedaan. Het verval houdt daarmee helaas niet op. Ook de gardenesque schooltuin aan de voorzijde, passend bij de architectuur, werd omgezet in een verwilderde speelschooltuin. Bij elkaar getuigt het van weinig gevoel voor kwaliteit, geschiedenis of vormgeving. De vraag is of de wijzigingen, het verdwijnen van de fraaie belettering en de omzetting van de voortuin, ooit zijn voorgelegd aan het Team Welstand en Monumenten van de gemeente.

De Art Deco belettering op het timpaan (fragment foto Gert van Rhoden, 1965)